क्याप्टेन ललित गुरुङ्ग र क्याप्टेन गणेश तामाङ्ग यतिखेर बेलायती महारानी एलिजाबेथ दितीयाको सुरक्षा मा खटिएको छन । ६,६,२०१८मा सिङगापुर मा भएको उतर कोरीयाली राष्ट्रपति किम जोङ उन र अमेरिकाको राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्प बिचको एतिहासीक सिखर संम्मेलनको बिषेस सुरक्षाको लागी पनि गोर्खालिहरुले नै महत्वपर्ण भुमिका निर्बाह गरेको थियो । हामीलाई ,यस्तोे ईमान्दर र क्षमतावानभएका भनेर बिश्बले चिन्दछ ।
एबिराज आङ्देम्बे
रिटार्ड सिङापुर , पुलिस, समाजसेबी, उधमी,
एबिराज स् जिन्दगी एउटा यात्रा हो तपाई जति अगाडी बढ्नुहुन्छ, आफनो पाइलाहरु अगाडी बढाउन चाहनुहुन्छ, तपाई त्यति अगाडी बढनुहुन्छ । तपाई तर जहाँ बस्नुहुन्छ त्यहाँबाटअगाडि बढ्न चाहानु हुदैन भने तपाईका जिन्दगीे त्यही जम्छ । तपाईलाई कसैले अगाडि बढाउदैन ।त्यहि अन्त्य हुन्छ ।
एबिराज स् बावाले आफै इन्डियन आर्मीमा हुदा भन्नुहुन्थ्यो भर्ती जानुहुदैन, राम्रो पढनुपर्छ है छोरा । पढनुपर्छ भन्नु हुन्थ्यो । त्यसो भन्दा भन्दै पनि आर्थिक रुपमा अगाडी बढनुपर्छ , भर्ती हुनुपर्छ, पैसा कमाउनुपर्छ भनेर बाल्यकालको त्यो परिभेषको अभाबहरु र कठिनाइहर्रुले सिकाएको थियो मलाई । साथीहरु आफु लाहुरे भएर राम्रो कपडा, सान, ईज्जतसग आएको त्यो दृष्यले ममा एक प्रकारको गहिरो छाप मस्तिकष्समा छोडेको थियो । भर्ती हुनु सजिलो थिएन तिन, चार ठाउँछनोट हुनुपथ्र्या । गाउँमा ,जिल्लामा र अञ्चल हुदै त्यसपछि धरानमा अनि पोखरामा नेपालको सबई ठांउको छनोट हुन्थ्यो। सजिलो कहा थियो र । त्यहि पनि फोर्स गर्नुपर्छ भनेर सधै त्यसमा लागि रहे म ।हरेक कुरामा सफलता प्राप्त गर्न डाईहाडनेस्, प्रतिबध्ता, तत्परता चाहिं चाहिन्छ । र म मा त्यो थियो । मैले भर्ती भएर कसम खाने वेलामा मैलै महसुस गरेको थिए कि मान्छेले बाध्यताको खाडल पुर्नको लागी केही गुमाउनु पर्नै हुन्छ भन्ने सोचले गर्दा मैले त्यो हृदय चिर्ने कसमलाई पनि स्वीकारे ।
एबिराज स् जुनवेला मैले सिगापुरलाई टक्क टेके संकलप गरे की मैले सर्वप्रथम आफनो व्यवहार वनाउनुपर्छ । आफनो व्यवहार बनाएपछि समाजमा लम्किनुपर्छ । समाजमा अगाडी बढेपछि देशको लागी सोच्नुपर्छ । त्यही सोच मेरो जिबन जिउने ˚िलोसो˚ि भयो । त्यो दर्शन लाई मेलै पछ्र्याए । सिगापुरको अर्कै परिवेशमा, मस्तीस्क नै परिबर्त भएर गयो । को प्रथम को दोस्रो । प्रतिस्प्रर्धा । के पा्रईज । अवस्य हो, सिगापुरमा राम्रो खानलाउन पाइन्छ । प्रत्येक दिन परिकार परिकारको फेरीफेरी खान त मिठो मिठो पाईन्छ । जिबनमा नसोचेको पैसाको धुकुटी माथि उभिन र डिउटिहरु गर्ने मौका पाइन्छ । यस जिम्मेबारीमा गर्व पनि महसुस हुन्छ । जिबनमा कल्पना नगरेको सम्मान, बिस्वास पाईन्छ ।मात्र यो सम्भब भो ’cause विश्वास जितेको थियो त्यो पुर्खाले, गोर्खालिहरुले। पुर्खाहरु मर्न त मर्यो तै पनि ईमान्दार र विर गोर्खालीको ईमेज र नाम राखेरै मर्यो जो बाचिरहेको छन उनिहरुले पनि त्यो सम्मान कायम राखिरहेको छन। बेलायतमा क्याप्टेन ललित गरुङ्ग र क्याप्टेन गणेश तामाङ्ग यतिखेर बेलायती महारानी एलिजाबेथ दितीयाको सुरक्षा मा खटिएको छन ६,६,२०१८मा स सिङगापुरमा भएको उतर कोरीयाली राष्ट्रपति किम जोङ र अमेरिकाको राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्प बिचको एतिहासीक सिखर संम्मेलनको बिषेस सुरक्षाको लागी पनि गोर्खालिहरुले नै महत्वपर्ण भुमिका निर्बाह गरेको थियो । त्यस्तोे क्षमताभएका ईमान्दर भनेर हामीलाई बिश्बले चिन्छ ।
रिटार्ड सिङापुर , पुलिस, समाजसेबी, उधमी,
एबिराज स् जिन्दगी एउटा यात्रा हो तपाई जति अगाडी बढ्नुहुन्छ, आफनो पाइलाहरु अगाडी बढाउन चाहनुहुन्छ, तपाई त्यति अगाडी बढनुहुन्छ । तपाई तर जहाँ बस्नुहुन्छ त्यहाँबाटअगाडि बढ्न चाहानु हुदैन भने तपाईका जिन्दगीे त्यही जम्छ । तपाईलाई कसैले अगाडि बढाउदैन ।त्यहि अन्त्य हुन्छ ।
एबिराज स् बावाले आफै इन्डियन आर्मीमा हुदा भन्नुहुन्थ्यो भर्ती जानुहुदैन, राम्रो पढनुपर्छ है छोरा । पढनुपर्छ भन्नु हुन्थ्यो । त्यसो भन्दा भन्दै पनि आर्थिक रुपमा अगाडी बढनुपर्छ , भर्ती हुनुपर्छ, पैसा कमाउनुपर्छ भनेर बाल्यकालको त्यो परिभेषको अभाबहरु र कठिनाइहर्रुले सिकाएको थियो मलाई । साथीहरु आफु लाहुरे भएर राम्रो कपडा, सान, ईज्जतसग आएको त्यो दृष्यले ममा एक प्रकारको गहिरो छाप मस्तिकष्समा छोडेको थियो । भर्ती हुनु सजिलो थिएन तिन, चार ठाउँछनोट हुनुपथ्र्या । गाउँमा ,जिल्लामा र अञ्चल हुदै त्यसपछि धरानमा अनि पोखरामा नेपालको सबई ठांउको छनोट हुन्थ्यो। सजिलो कहा थियो र । त्यहि पनि फोर्स गर्नुपर्छ भनेर सधै त्यसमा लागि रहे म ।हरेक कुरामा सफलता प्राप्त गर्न डाईहाडनेस्, प्रतिबध्ता, तत्परता चाहिं चाहिन्छ । र म मा त्यो थियो । मैले भर्ती भएर कसम खाने वेलामा मैलै महसुस गरेको थिए कि मान्छेले बाध्यताको खाडल पुर्नको लागी केही गुमाउनु पर्नै हुन्छ भन्ने सोचले गर्दा मैले त्यो हृदय चिर्ने कसमलाई पनि स्वीकारे ।
एबिराज स् जुनवेला मैले सिगापुरलाई टक्क टेके संकलप गरे की मैले सर्वप्रथम आफनो व्यवहार वनाउनुपर्छ । आफनो व्यवहार बनाएपछि समाजमा लम्किनुपर्छ । समाजमा अगाडी बढेपछि देशको लागी सोच्नुपर्छ । त्यही सोच मेरो जिबन जिउने ˚िलोसो˚ि भयो । त्यो दर्शन लाई मेलै पछ्र्याए । सिगापुरको अर्कै परिवेशमा, मस्तीस्क नै परिबर्त भएर गयो । को प्रथम को दोस्रो । प्रतिस्प्रर्धा । के पा्रईज । अवस्य हो, सिगापुरमा राम्रो खानलाउन पाइन्छ । प्रत्येक दिन परिकार परिकारको फेरीफेरी खान त मिठो मिठो पाईन्छ । जिबनमा नसोचेको पैसाको धुकुटी माथि उभिन र डिउटिहरु गर्ने मौका पाइन्छ । यस जिम्मेबारीमा गर्व पनि महसुस हुन्छ । जिबनमा कल्पना नगरेको सम्मान, बिस्वास पाईन्छ ।मात्र यो सम्भब भो ’cause विश्वास जितेको थियो त्यो पुर्खाले, गोर्खालिहरुले। पुर्खाहरु मर्न त मर्यो तै पनि ईमान्दार र विर गोर्खालीको ईमेज र नाम राखेरै मर्यो जो बाचिरहेको छन उनिहरुले पनि त्यो सम्मान कायम राखिरहेको छन। बेलायतमा क्याप्टेन ललित गरुङ्ग र क्याप्टेन गणेश तामाङ्ग यतिखेर बेलायती महारानी एलिजाबेथ दितीयाको सुरक्षा मा खटिएको छन ६,६,२०१८मा स सिङगापुरमा भएको उतर कोरीयाली राष्ट्रपति किम जोङ र अमेरिकाको राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्प बिचको एतिहासीक सिखर संम्मेलनको बिषेस सुरक्षाको लागी पनि गोर्खालिहरुले नै महत्वपर्ण भुमिका निर्बाह गरेको थियो । त्यस्तोे क्षमताभएका ईमान्दर भनेर हामीलाई बिश्बले चिन्छ ।
एबिराज स् मैले सिंगापुरको लोभलाग्दो अबसरहरु, जिबन सैली,त्यागेर नेपाल फर्के जसको लागी हजारौ युवाहरु मरिमेटछन र्। यसमा केहि कारणहरु छन् । म एबीराज आङदेम्वे। सिंगापुरमा कसैले चिन्दैन आफनो गाउँबाट चिठी आउँदा मात्र थाहा हुन्छ नाम र नम्बरको म्यचि¨बाट १७ वर्ष सम्म मेरो पहिचान अंकहरु र नम्बरहरुमा सिमित थिए। १७ वर्ष सम्म म १४५३५ थिए । बिषेष त अर्का देशको राष्ट्रि«यताको लागी लड्नु त्यो पनि अर्काको देशमा, अर्काको हातमा, अर्काको हुकुमको भरमा जिन्दगी बिताउँदा। । अर्काले सिटी बजाएर कुदाएको , उठ भन्दा उठ, कुद भन्दा, घोप्टो पर भन्दा घोप्टो परनु पर्छ । आफनो भन्ने केही हुँदैन जिन्दगी मात्र अर्काको हातमा हुन्छ । अर्काको ईसाराहरुमा । अर्को कुरो आफनो थातथलो, आफु जन्मिएर हुर्कीएको ठाउँलाई लात हानेर आफनो अस्तीत्व, पहिचान नै नहुने अर्काको देशमा म मर्न पनि तयार किन हुनु । आखिर किन । किन लोभिनु । त्यसैले म नेपाल फर्किए ।
एबिराज स् मेरो सन्तानहरु पनि भर्ती नलागोस जस्तो लाग्छ । उनिहरुले जवान भए पछि मानसिक रुपमा यो देशको लागी आ˚ैले केहि गनुपर्छ भन्ने सोचोेस् । त्यसको लागी पनि मैले बाटो बनाइदिने प्रयासमा छु । म एउटा समाज सेवी, व्यापारी, राजनितिको बाटो अगाल्नुको कारण पनि त्यहि हो । तर मेरो छोराले पनि भर्ति हुने इच्छाले गर्यो भने त केही छैन । उस्को आ˚नै स्वतत्रता हुनेछ । त्यसैले म जहिले जति ब्यस्त भए पनि प्रत्येकशनिबार बिहान ७ बजे छोरा छोरीलाईे एक घण्टा दिन्छु । सम्झाउँछु । कहिले ज्ञान, सुभाबहरु,समाजिक सम्बन्धमा, डिसिप्लेनको ’boutमा, कहिले व्यपारको लाई˚ को वारेमा लेसनहरु दिन्छु । भोलि गएर यसलाई पक्ष्याउनु वा नर्कानु उनीहरुको कुरा हो तर म मरेर गए पनि पछि कुनै न कुनै दिन उसले मैले दिएको ज्ञानको कुरा बुझनेछ र बुझेर अघाडि बढोस् भन्ने मेरो हृदय दैखि नै चाहाना छ
एबिराज स् जब एक मान्छेलाई आधारभुत आबस्यकताहरु गास, बास कपास को चिन्ता बाट मुत्त हुन्छ तब उस्ले समाज, देशका को ’boutमा केहि सोच्ने र देश समृद बनाउँन तत्पर हुन्छ । यो सहि मानसिकता र सकरात्मक सोचले मात्र यो संभव छ । अर्को, मनिसको जिबनमा एक क्षण सबैलाई आउछ जस्तो लाग्छ कि उस्ले आफ्नो ब्यातिगतसाघुरो सोच भन्दा फराकिलो बृहत समाज र देशको हित ’boutमा सोच्दछ । म त्यहि भाबमा बाचिरहेको छु ।
सिधा र ईमान्दारी भएर भन्दा तपाईले समाज र देशको लागी केहि गर्न अघि तपाईको आधारूभुत कराहरुको परिपूर्ती हन जरुर छ। तर अपर्यात्त अबस्था मा तपाई गरेको सेबा पनि अपुर्ण हुन्छ अनि त भ्रष्टचार मौलाउछ । अर्को कूरा यो पुजिबादको समय हो। आर्थिकरुपमा स˚लताको बिकल्प अरु केहि छैन । त्यसैले ब्याबसाय एक सहि बिकल्प हो। म एक उधमी हो । म जहिले पनि नया नया अवसरको खाजीमा रहन्छ ताकी ति अबसरहरु अरुलाई सेयर गर्न रुचाउछ । मैले सत्र बर्ष सिगापुरमा रहदा त्यहा धेरै नौलो कुराहरु अनुभबहरु सिके त्यसलाई तालमेल मिलाउदै मैले आफनो अमुल्य समयलाई सदपयो गर्न म ब्यावसायमा होमिए ।
एबिराज स् जब एक मान्छेलाई आधारभुत आबस्यकताहरु गास, बास कपास को चिन्ता बाट मुत्त हुन्छ तब उस्ले समाज, देशका को ’boutमा केहि सोच्ने र देश समृद बनाउँन तत्पर हुन्छ । यो सहि मानसिकता र सकरात्मक सोचले मात्र यो संभव छ । अर्को, मनिसको जिबनमा एक क्षण सबैलाई आउछ जस्तो लाग्छ कि उस्ले आफ्नो ब्यातिगतसाघुरो सोच भन्दा फराकिलो बृहत समाज र देशको हित ’boutमा सोच्दछ । म त्यहि भाबमा बाचिरहेको छु ।
सिधा र ईमान्दारी भएर भन्दा तपाईले समाज र देशको लागी केहि गर्न अघि तपाईको आधारूभुत कराहरुको परिपूर्ती हन जरुर छ। तर अपर्यात्त अबस्था मा तपाई गरेको सेबा पनि अपुर्ण हुन्छ अनि त भ्रष्टचार मौलाउछ । अर्को कूरा यो पुजिबादको समय हो। आर्थिकरुपमा स˚लताको बिकल्प अरु केहि छैन । त्यसैले ब्याबसाय एक सहि बिकल्प हो। म एक उधमी हो । म जहिले पनि नया नया अवसरको खाजीमा रहन्छ ताकी ति अबसरहरु अरुलाई सेयर गर्न रुचाउछ । मैले सत्र बर्ष सिगापुरमा रहदा त्यहा धेरै नौलो कुराहरु अनुभबहरु सिके त्यसलाई तालमेल मिलाउदै मैले आफनो अमुल्य समयलाई सदपयो गर्न म ब्यावसायमा होमिए ।
एबिराज स् कतै पढेको थिए । एक पटक शंकर लामीछानेले महाकवी लक्ष्मी प्रसाद देबकोटा गुरुलाई सोधेछन साहित्य र राजनितिकको समाजमा योगदान ’boutमा । देबकोटा भन्नूभए छ कि साहित्य र राजनिती को मूूलभत उधेस्य एकै हो समाजको पुरातन र यथास्थीती सोचलार्ई परिबर्तन गर्नु हो । हाम्रो समाजमा सयौ बर्ष देखि उत्पीडन भोग्दै आएको समुदाय देख्दा मलाई पिडा हुन्छ । हाम्रो जाति , समुदाय जस्को भाषा , लिपी र पहिचानहरु लोप हुदैे छन । त्यो देख्दा पिर लाग्छ। भनाईमा हामी साझा लुवारी तर ब्यबाहारिक रुपमा केहि जाति र पहिचानको मात्र हाली मुहाली छ । हजारौबर्ष लाएर बिकसित गरिएको भाषा , लिपी र पहिचानहरु संकटमा परिरहेको छ । यसको लागी संबिधान मुख्य कुरो हो । लेखिएको संबिधानलाई पुर्ण ब्याबाहारीक रुपमा अहिलेको लोकतान्त्रीक गणतन्त्र सरकारले सबैको हक अधिकार सूनिस्चित हुने गरि लागू गर्नू को बिकल्प छैन। त्यो आवाज र दबाब स्वरुप म यो राजनीती संर्घषमा उत्रैको हु ।
हामीले यो जानकारी Nepalonlinetv.com बाट लिएका हौ ।
हामीले यो जानकारी Nepalonlinetv.com बाट लिएका हौ ।
No comments:
Post a Comment